"Yönergenin bir parçası, bir parçadaki tek yönerge olmalıdır" ifadesinin düzeltilmesi Dart Macro hatalarını düzeltmenin bir yoludur.

Dart Makrolarında Parça Yönergesi Çakışmalarının Üstesinden Gelmek

Dart'taki deneysel özelliklerle çalışmak, ileri düzey işlevler arayan geliştiriciler için heyecan verici ama zorlu bir yolculuk olabilir. Yakın zamanda Flutter projemde sınıf davranışını özelleştirmek ve tekrarlanan görevleri otomatikleştirmek için Dart makrolarına daldım. Ancak birçok deneysel araçta olduğu gibi beni şaşırtan bir hatayla karşılaştım ve yanıtları aradıktan sonra başkalarının da aynı sorunla karşı karşıya olabileceğini fark ettim. 🛠️

Sorun, makroları Flutter'ın beta kanalında kullanırken, özellikle de "yönergenin bir kısmı tek yönerge olmalıdır" hatasının oluştuğu genişletilmiş bir dosyaya içe aktarma sırasında ortaya çıkar. Dart'taki makrolar şu anda belirli IDE ayarları gerektirdiğinden ve genellikle VSCode'da en iyi şekilde çalıştığından, bu yönerge sınırlaması karmaşıklığı artırır. Yine de sundukları güç onları anlamak için gösterilen çabaya değer kılıyor.

Bu durumda, özel makrom beklendiği gibi çalıştı ve istenen sınıf büyütmelerini oluşturdu. Ancak otomatik olarak oluşturulan kod, Dart'ın parça dosyaları kuralıyla çelişen ek içe aktarmalar içeriyordu. Temel olarak, bir kitaplığa bağlı herhangi bir parça dosyası, ek içe aktarmalar olmaksızın yalnızca tek bir "parça-of" yönergesini içermelidir.

Bu sorunla karşılaştıysanız veya Dart makrolarını daha derinlemesine incelemek istiyorsanız, hatanın nedenini ve bunun üstesinden gelmek için atılacak adımları ayrıntılı olarak açıkladığım yazımı takip edin. Bunu anlamak, Flutter'da makro kullanan herkesin gereksiz engeller olmadan daha sorunsuz geliştirme iş akışları elde etmesine yardımcı olacaktır. 🚀

Flutter'daki Yönerge Çatışmalarını Çözmek için Dart Makrolarını Kullanma

Flutter'ın beta kanalında Dart makrolarıyla çalışırken, parça dosyalarının doğru şekilde işlenmesi, özellikle "yönergenin bir parçası" sınırlamalarının karşılanması söz konusu olduğunda zor olabilir. Bu konuyu derinlemesine ele almak için, sağlanan komut dosyaları, artırılmış dosyaların "yönergenin bir parçası" gerekliliğini ihlal etmemesini sağlayarak, Dart'ın kurallarına uygun bir şekilde içe aktarmaları ve büyütmeleri yönetmeye odaklandı. Bu, diğerinin "parçası" olarak işaretlenen dosyalardan ek içe aktarmaların kaldırılması anlamına gelir. İçe aktarmaları ana kitaplık dosyasında merkezileştirerek ve makrolar içindeki sınıf büyütmelerini işleyerek, genişletilmiş dosyalarda ek içe aktarmalar olmadan yapıyı koruyabiliriz, bu da hatanın tetiklenmesini önler. 🛠️

özel makro sınıfı, `ReviewableModule`, artırdığı sınıfa ilişkin hem bildirimleri hem de tanımları tanımlar. Bu makro, yeni bildirimler eklemek veya genişletilmiş sınıflardaki mevcut yöntemlere işlevsellik eklemek için özel olarak tasarlanmış "declareInType" ve "augment" gibi yöntemleri kullanır. 'declareInType' ile alıcılar veya ayarlayıcılar gibi üyeleri orijinal koda manuel olarak eklemeden bildiririz. Makro esas olarak derleme zamanında sınıfın yeni bölümlerini “oluşturur”. Bu yaklaşım, sınıf yapılarının dinamik olarak tanımlanmasına ve görevlerin otomatikleştirilmesine yardımcı olur, tekrarlanan kodlama miktarını azaltır ve daha temiz, merkezi bir kod tabanına izin verir.

'FunctionBodyCode.fromParts'ı kullanarak, işlev gövdesini tamamen kodlamaktan kaçınıyoruz ve bunun yerine onu parça parça oluşturuyoruz. Bu, makroyu modüler tutar ve özel ifadelerin veya diğer karmaşık mantıkların dinamik olarak eklenmesini kolaylaştırır. Bu arada, makro sınıfımızdaki 'buildMethod', mevcut yöntemlere referans vermeye yardımcı olur ve işlevleri yeniden yazmak veya kopyalamak yerine bunları değiştirmemize olanak tanır. Bu örnekte "bağlama" alıcısını ayarlamak için kullanıldı. Bu şekilde makro, kodu dinamik olarak artıran ve değiştiren, yüksek düzeyde özelleştirme sağlayan etkili bir kod oluşturucu haline gelir. 'Bağlamaların' '...artırılmış' içerecek şekilde arttırılması görevimizi basitleştirir, çünkü olası her öğeyi manuel olarak genişletmeden dahil etmeyi otomatikleştirir.

Bu genişletmeleri etkili bir şekilde test etmek için, artırılmış 'HomeModule' sınıfına özel bir grup testi içeren bir birim testi dosyası oluşturulur. Grup işlevi testlerin düzenli tutulmasına yardımcı olarak sorun gidermeyi veya test senaryolarını genişletmeyi kolaylaştırır. 'Bağlama' alıcımızın beklenen tür ve yapıyı döndürdüğünü doğrulayarak, makro büyütmenin yalnızca sözdizimsel olarak çalışmasını değil aynı zamanda gerçek senaryolarda istendiği gibi performans göstermesini sağlıyoruz. Bu testler, deneysel özelliklerin öngörülemeyen tuhaflıklar veya sorunlara yol açabileceği beta ortamında özellikle değerli hale gelir.

Toplamda bu makro tabanlı çözüm, Dart'ın parça dosyası kısıtlamalarına bağlı kalarak karmaşık sınıf genişletmeyi yönetmek için esnek bir yol sağlar. Flutter'da makrolarla ilgilenen veya derleme zamanı otomasyonu deneyen herkes için bu yaklaşım, geliştirmeyi basitleştirebilir ve kodun yönetilmesini ve ölçeklendirilmesini kolaylaştırabilir. Hata küçük bir sorun gibi görünse de nedenini anlamak ve modüler, makro tabanlı bir çözümü uygulamak, zamandan tasarruf sağlar ve benzer sorunların gelecekteki geliştirme iş akışlarını kesintiye uğratmasını önler. 🚀

import 'dart:async';
import 'package:flutter/material.dart';
import 'package:macros/macros.dart';
// Define a macro class that implements ClassDeclarationsMacro and ClassDefinitionMacro
macro class ReviewableModule implements ClassDeclarationsMacro, ClassDefinitionMacro {
  const ReviewableModule();
  @override
  FutureOr<void> buildDeclarationsForClass(ClassDeclaration clazz, MemberDeclarationBuilder builder) async {
    builder.declareInType(DeclarationCode.fromParts(['external List<Bind> get binds;']));
  }
  @override
  FutureOr<void> buildDefinitionForClass(ClassDeclaration clazz, TypeDefinitionBuilder builder) async {
    var bindsGetter = (await builder.methodsOf(clazz)).firstWhere((method) => method.identifier.name == 'binds');
    var bindsMethod = await builder.buildMethod(bindsGetter.identifier);
    bindsMethod.augment(FunctionBodyCode.fromParts(['{\n', 'return [\n', '...augmented,\n', '];\n', '}']));
  }
}

// Original library file
library macros_test;
// List all imports here instead of in part files
import 'dart:core';
import 'package:flutter_modular/src/presenter/models/bind.dart';
part 'home_module.g.dart';
// Macro code in home_module.dart
part of 'package:macros_test/home_module.dart';
augment class HomeModule {
  augment List<Bind> get binds => [...augmented];
}

// Unit test file: test/home_module_test.dart
import 'package:flutter_test/flutter_test.dart';
import 'package:macros_test/home_module.dart';
void main() {
  group('HomeModule Macro Tests', () {
    test('Check binds augmentation', () {
      final module = HomeModule();
      expect(module.binds, isNotNull);
      expect(module.binds, isA<List<Bind>>());
    });
  });
}

Flutter'da Dart Makrolarıyla Kod Verimliliğini Artırma

Dart makrolarının heyecan verici yönlerinden biri, derleme zamanında sınıfları ve yöntemleri dinamik olarak artırma yetenekleridir; bu, tekrarlanan kodlamayı önemli ölçüde azaltabilir. Flutter'ı özellikle beta kanalıyla kullanırken, makrolar geliştiricilerin kodu geleneksel yöntemlerle mümkün olmayacak şekilde düzenlemesine olanak tanır. Örneğin, bağımlılıkları yönetme veya hizmet sağlayıcıları ayarlama bağlamında makrolar, manuel giriş gerektirmeden gerekli alıcıları veya yöntemleri otomatik olarak ekleyebilir. Bu, özellikle birden fazla bağımlılığa veya modülerleştirilmiş bileşenlere sahip karmaşık uygulamalar üzerinde çalışırken geliştiricilere önemli ölçüde zaman kazandırabilir. ⚙️

Ancak zorluk, artırılmış dosyaların Dart'ın, bu yönergeyi kullanan dosyalardaki ek içe aktarma ifadelerini kısıtlayan katı "yönergenin bir parçası" kuralına uymasını sağlamakta yatmaktadır. Normalde geliştiriciler, içe aktarmaları ihtiyaç duyulan yere doğrudan dosyaya dahil eder, ancak bu durumda bunları birincil kitaplık dosyasında merkezileştirmek gerekir. Bu sınırlama kısıtlayıcı görünebilir ancak geliştiricileri, kitaplığın farklı bölümleri arasında net sınırlar oluşturarak kodlarını daha verimli yapılandırmaya zorlar. Bu aynı zamanda makroların, harici içe aktarmalardan almak yerine, ihtiyaç duyulan herhangi bir işlevselliği artırılmış parçalara doğrudan eklemek için kullanıldığı anlamına da gelir.

Makroların bir diğer önemli avantajı da hem daha okunabilir hem de modüler kod üretme yetenekleridir. Gibi komutlardan yararlanarak declareInType Ve buildMethodoluşturulan kod temizdir ve her parça için yalnızca gerekli mantığa odaklanır. Bu, yalnızca artırılmış parçaların Dart'ın katı kurallarına uygun kalmasını sağlamakla kalmaz, aynı zamanda uzun vadede temiz, bakımı yapılabilir bir kod tabanına da olanak tanır. Dart makroları hâlâ başlangıç ​​aşamasında olsa da, bu kısıtlamalarla etkili bir şekilde çalışmayı öğrenmek, geliştiricileri Flutter'da kodlamaya yönelik daha verimli ve optimize edilmiş bir yaklaşıma hazırlayabilir. 🚀